Business Club UDI'19 goes Bilbao
18 maart – 21 maart
Na eind 2015 met de BC een geslaagd bezoek gebracht te hebben aan Manchester, kon een vervolg natuurlijk niet uitblijven. En zo kwam het, dat na een intensieve periode van voorbereiding en overleg tussen Nederland en Baskenland (niet te verwarren met Spanje, want Bilbao is geen Spanje…maar Baskenland), een 34 personen tellende gezelschap in alle vroegte op zaterdagochtend 18 maart met de bus richting Schiphol vertrok met als einddoel van de dag Bilbao.
De relatie tussen Uden en Bilbao (of eigenlijk het nabijgelegen Lekeitio) gaat al enkele tientallen jaren terug. Door louter toeval is een inmiddels hechte vriendschap ontstaan tussen Bito en zijn amigo’s en Victor Smits, Dick v Zutven en consorten. Vele anekdotes en verhalen verder ontstond langzaam maar zeker het idee om alle Baskische geneugten des levens ook met de Business Club te gaan ervaren, uiteraard in combinatie met een bezoek aan een wedstrijd uit de Primera División (niet geheel toevallig stond dit weekend Atletic Club Bilbao – Real Madrid op het programma).
Na een voorspoedige vlucht en aankomst in het centraal gelegen hotel ontmoetten we Bito, onze grote lokale vriend en gids voor het weekend. De kamers waren nog niet gereed en dus zat er niet veel anders op dan maar snel richting het nabijgelegen San Mamés stadion te lopen. Wat een sfeer heerst er daar op matchday. En voorzien van een rood-witte Bilbao-clubsjaal gaven we ons dan ook gewillig over aan dit feest in de ‘Pozas’ (een straatje vlakbij het stadion met vele kleine, typisch Baskische kroegjes). Op stap in Baskenland is anders dan in Nederland. Waar wij Holandeses ín de kroeg staan, zijn de Basken vooral buiten te vinden. En waar wij een kroegentocht houden, houdt een Bask een zogeheten txikiteo. Bij een txikiteo wordt evenals bij ons het ene kroegje na andere bezocht. De bar van deze kleine cafeetjes staat vol met lokale pintxos, een klein tweehaps gerechtje (en dus geen tapas), die op basis van goed vertrouwen bij vertrek worden afgerekend. Een passend drankje is geen vol glas bier, maar een half gevuld glas of een kleinere versie hiervan. Even wennen voor ons Nederlanders dus (wij menen in beginsel toch een goed gevuld glas bier te moeten hebben), maar een paar drankjes verder is de combi toch echt wel gezellig.
Na een paar uurtjes txikiteo, togen we dan toch echt richting het prachtige stadion om daar de topper te gaan aanschouwen. Want voetbal is toch datgene wat ons als gezelschap bindt. Schitterende sfeer, fanatieke aanhang en een mooie wedstrijd voor de boeg. Beetje jammer van de uitslag (1-2 voor Madrid), maar toch een mooie belevenis en erg leuk om op terug te kijken. Na de wedstrijd (en voor de meesten na tussendoor even inchecken in het hotel) werd de Pozas weer opgezocht om in de inmiddels bekende stapstijl de avond en nacht verder in te vullen.
‘s-Ochtends aan het ontbijt bleek al snel dat iedereen een erg geslaagde avond had gehad. Na het ontbijt had iedereen enkele uren vrij in te vullen. En met een stralende zon was dat geen straf. Waar de ene nog even een uurtje extra sliep, trok de ander naar de Oude stad of richting het wereldberoemde Guggenheim Museum. Stipt om 13.00 uur stond het vertrek richting het vissersdorpje Lekeitio gepland. Bijna traditiegetrouw werd de tijd in de bus gedood door met een quizje. Quizmaster annex voorzitter Leon Deijnen had zijn voorbereiding uiteraard weer op orde en wist de rest van de bus te verrassen met een typisch Baskische quiz met typisch Baskische prijzen. Geen seconde verveeld dus, arriveerden we 55 kilometer later aan de Golf van Biskaje. Lekeitio is een badplaats met zo’n 7.000 inwoners. Waarom van het mondiale Bilbao afreizen naar het pittoreske Lekeitio? Simpel, omdat hier onze gids Bito en zijn Spaanse vrienden vandaan komen en omdat hier Victor, Dick, Marcel, Marco en Mark inmiddels vele malen zijn geweest en ons met een veelvoud aan prachtige anekdotes zeer nieuwsgierig hebben gemaakt. In ieder van de vele kroegen komt er weer een ander verhaal ter sprake en hoe mooi is het om als Udense kroegeigenaar van café ’t Stulpke 1350 kilometer van huis in een Baskisch cafeetje te staan en daar een bord op de muur te zien met de tekst ‘ Kafe t’ Stulpke’. Dat voelt toch als thuiskomen, nietwaar. Doel van deze middag was niet alleen een lekker biertje, maar ook een heerlijke maaltijd. Aan een lange tafel gezeten, konden we genieten van lokale gerechten op een wijze zoals dat alleen daar kan. Heerlijk! Vergezeld van de nodige glazen wijn werd dan ook na enige tijd luidkeels gezongen en geklapt. Een goed teken van onvervalste gezelligheid. Inmiddels bereikte ons een enigszins onheilspellend bericht. Wegens zogeheten atmosferische storing zou onze vlucht van maandagmiddag gecanceld zijn en was op dat moment ook nog niet duidelijk of we überhaupt nog wel op maandag terug naar Nederland konden. Erg benieuwd hoe dit bericht bij dit (voornamelijk zakelijk) gezelschap, met ongetwijfeld overvolle agenda, werd ontvangen, nam Leon terug in het café de microfoon ter hand. Nauwelijks uitgesproken, werd al snel ‘En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet…’ ingezet. De tap ging weer open, de muziek ging weer aan en tot zover dus die ‘volle agenda’. Een dagje extra werd met open armen ontvangen. De avond werd afgesloten in Bilbao, waar we de Oude Stad tot in de kleine uurtjes verder verkenden op de inmiddels volledig geadopteerde Baskische wijze.
’s-Ochtens aan het ontbijt werd iedereen inmiddels duidelijk dat we echt een volledige dag extra kregen. De terugvlucht was namelijk gepland op dinsdagochtend 7.00 uur. Het hotel had echter onvoldoende vrije kamers en dus werden we verplaatst naar een perfect gelegen hotel aan de rand van de stad. Vrijgesteld van enig programma was de keuze eigenlijk verrassend eenvoudig; de stad in maar weer. En waar de meeste van ons een lekker relaxed dagje met zo nu en dan een drankje voor ogen hadden, werd ook deze dag/avond optimaal en in stijl benut met Spaanse pintxos en de nodige cervesas om uiteindelijk laat in de avond/begin van de nacht te eindigen. Het was nauwelijks de moeite om in slaap te vallen, want omstreeks 4.00 uur ’s-nachts ging de wekker alweer om maar op tijd op het vliegveld te zijn. Deze vlucht wilden we namelijk toch maar niet missen. De terugreis verliep opvallend rustig, rustig in de bus…rustig in het vliegtuig en ook onderweg van Amsterdam naar Uden was iedereen nog enigszins versuft.
Al met al een geweldig weekend, waar nog vaak aan teruggedacht en over nagepraat zal worden. En mogelijk voor een enkeling wel aanleiding om hier nog eens terug te gaan. De Business Club wil iedereen bedanken voor zijn/haar enthousiasme. Zonder ieders inbreng waren deze dagen nooit zo gezellig geweest als ze uiteindelijk waren.
Erwin Wijdeven
Lid Sponsorcommissie UDI’19
